Hoe moet het zijn om van de ene op de andere dag te merken dat al je vrijwilligers niet meer binnen mogen komen vanwege de maatregelen tegen verspreiding van het Corona virus? Je mist daardoor voor de bewoners net die handjes die het leuk maken en waar je zelf niet aan toekomt.
Datzelfde geldt ook voor de familie van de bewoners. Niemand wil een uitbraak van Corona in een tehuis. En daardoor zijn bewoners verstoken van al die kleine extraatjes. Maar het kan ook anders…
Tessa Storm schrijft de vrijwlligers in een mail:
Sinds de ‘’lockdown’’ kunnen we een beetje gaan wennen aan het ‘’nieuwe normaal’’ dat het voorlopig zal zijn en probeer ik met allerlei alternatieve ideeën een zo mooi mogelijk tijdelijk ‘Corona proof’ AB programma op te zetten.
Ongelofelijk blij is iedereen met alle kaartjes die ontvangen zijn van o.a. de vrijwilligers. Ook merken we dat de bewoners het heel leuk vinden wanneer er buiten iemand naar ze aan het zwaaien is of op dergelijke manieren contact maakt. Zo waren er ineens kindjes aan het stoepkrijten voor de deur waar contact mee gemaakt werd en zo verder.
Gister middag hebben wij een piano concert georganiseerd in de open lucht, waar de bewoners van konden genieten door de ramen en vanaf de balkons. Het was ontzettend ontroerend, heel bijzonder mooi. We willen dit wekelijks gaan aanbieden.
Mochten jullie zelf behoefte hebben toch op een dergelijke manier betrokken te blijven bij onze bewoners, dan staat het natuurlijk vrij om buitenshuis op creatieve manieren contact te zoeken
Dan zijn er natuurlijk ook nog de cliënten van onze dagbesteding, ook zij vallen in een enorm gat. Zo heb je eerst meerdere malen per week een dagbesteding, waar de partner/of kinderen vaak ook al totaal overbelast zijn, en nu ineens alleen thuis zitten. Sommige cliënten zijn écht alleen en hebben geen partner. Ook deze groep dient ondersteund te worden tijdens deze vreselijk onzekere tijd.
Zou er in ons dorp mensen zijn die het fijn vinden om bijv. af en toe met een cliënt te bellen? Gewoon even fijn kletsen, het gevoel geven dat zij niet vergeten worden. Uiteraard doen wij dit ook, maar wij kunnen nooit zoveel bieden in ons eentje, als wanneer wij dit samen zouden doen.
Buiten het pand op een hek hangt een spandoek met de tekst “Zorghelden”. De oproep van Tessa is dat ze het niet alleen kunnen. Helpt u een handje mee voor een glimlach? Meldt u dan!
Tessa Storm, bereikbaar, ook via WhatsApp: 06-51076810
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.